Skip to main content

Een stuk minder eenzaam

Berichten uit de writers’ room door Liza Koifman

Het eerste semester van het tweede jaar van de opleiding aan de Scenariovakschool staat in het teken van serieschrijven. Na een introductieblok door Jacqueline Epskamp zijn we onlangs gestart met het writers’ room blok. Onze klas werd opgedeeld in twee groepen, waarin we zouden gaan schrijven aan een nieuw seizoen van een bestaande serie. Onze groep ging aan de slag met het tweede seizoen van de eerste Nederlandse Netflix Original serie Ares.

Vooraf was het voor mij nog moeilijk voor te stellen hoe dit in zijn werk zou gaan. Ik heb altijd in mijn eentje geschreven en uitsluitend mijn eigen ideeën uitgewerkt, dus het was een interessante uitdaging. Na het bekijken van het eerste seizoen van Ares en het lezen van de scenario’s kregen we de mogelijkheid om vragen te stellen aan Matthijs Bockting, een van de schrijvers van de serie, die ons begeleidt. Voor mij werd snel duidelijk dat Matthijs niet te veel wilde weggeven van zijn ideeën en ons toevertrouwde aan onze eigen interpretaties. Ook werden we vrijgelaten in de manier waarop we onze writers’ room wilden structureren. In het begin was het even zoeken, maar toen we een planning hadden gemaakt en een stappenplan, verliep het proces naar mijn gevoel organisch.

Ondertussen zijn we al een eind op weg in het plotten van een tweede seizoen van Ares. Na twee uitgebreide brainstormsessies is er een globale verhaallijn ontstaan, die is uitgeschreven in een seizoenssynopsis. Ook heeft ieder van ons team een eigen personage uitgewerkt en daar een ontwikkelingsboog voor geschreven. De verhaallijnen hebben we opgedeeld in zes afleveringen. Momenteel werken we allemaal aan een eigen aflevering. De momenten waarop we samenkomen gebruiken we om elkaar feedback te geven en de afleveringen op elkaar af te stemmen. Matthijs kijkt af en toe mee en geeft waar nodig aanwijzingen.

Voor mij is zo’n writers’ room een inspirerende ervaring. Met z’n vijven kom je toch sneller in een flow van ideeën en krijg je direct feedback. Wanneer een idee bij iedereen tegelijkertijd aanslaat, ontstaat er een golf van energie en dat werkt heel motiverend. Soms zitten we even vast, maar dat voelt een stuk minder eenzaam dan wanneer je alleen achter de laptop zit. Af en toe werpen we ogenschijnlijk domme suggesties op, die grappig genoeg vaak tot iets bruikbaars leiden. Door te blijven praten, komen we snel genoeg weer op een spoor van inspiratie terecht. Ik kijk uit naar de komende weken.